نوروز هفت‌ماهۀ امسال
در خون صبحگاه تولد یافت
نامش «بهار سرخ» نهادند
آری گلی بزرگتر از گنبد
قدش ز گردباد رساتر
هر برگ او به‌وسعت محراب
هر غنچه‌اش به هیبت گلدسته
هر بلبلش به لحن مؤذن
با هر نسیم تازه دعا گو
هرروز رو به‌جانب این گل
خورشید بی‌خدا به نماز ایستاده‌است
نادر نادر پور
سروده شده : تهران ـ پنجشنبه 11 مرداد 1358
چه ماه تابانی هستی چیستا که خوب همه چی و بجا یادت هست و یاد آوری میکنی
پاسخحذفخدایش بیامرزد
از نادر نادرپور شعر گذاشتن این روزها زیباست..
پاسخحذف