اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی ( Bipolar disorder) (یا شیدایی - افسردگی) نوعی اختلال خلقیو یک بیماری روانی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند. این بیماری انواع مختلفی دارد که مهمترین انواع آن اختلال دو قطباست. تفاوت این دو اختلال در وی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو و جود دوره شیدایی است؛ در نوع یک این حالت اتفاق می‌افتد ولی در نوع دو فرم خفیف‌تری از آن که هیپومانیا یانیمه - شیدایی است، بروز می‌کند. شروع بیماری معمولن  با دوره‌ای از افسردگی می‌باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز می‌شود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است.

دوره‌های شیدایی از چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامند و معمولاً شدت آنها باعث می‌شود که بیمار نیازمند درمان جدی به صورت بستری یا همراه با مراقبت زیاد باشد. با فروکش کردن علایم، به خصوص در اوایل سیر بیماری، معمولن فرد به وضعیت قبل از بیماری خود برمی‌گردد و به همین دلیل بسیاری از بیماران یا خانواده‌های آنان تصور می کنند بیماری کاملا ریشه کن شده و دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد. بنابراین درمان خود را قطع می‌کنند. اما قطع زودهنگام درمان خطر برگشت بیماری را بسیار افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که بیماری در فاصله چند ماه عود کند.

 (شیدایییا Mania)

  این بیماران ممکن است ناگهان از اوج شادی و خوشحالی به اوج غمو اندوه فرو روند و ارتباطی بین خُلق بیمار و آنچه که واقعاً در زندگی بیمار رخ می‌دهد وجود ندارد.

خلق پایین (افسردگی)

افسردگی می تواند قبل یا بعد از دوره شیدایی در این بیماران ایجاد شود. درصد کمی از بیماران ممکن است در طول بیماری خود اصلا افسردگی را تجربه نکنند.

بیشتر افرادی که دارای اختلال دوقطبی تشخیص داده میشوند، دارای تعداد دوره، به متوسط 0.4 تا 0.7 در سال، با طول سه تا شش ماه هستند. تناوب سریع به افرادی اطلاق می‌شود که بیشتر از سه دوره در سال را تجربه می‌کنند. بخش قابل توجهی از بیماران دوقطبی شامل این عنوان می‌شوند. در برخی منابع عناوین تناوب بسیار سریع و تناوب به شدت سریع یا تناوب بسیار بسیار سریع تعریف شده‌اند. یک تعریف از تناوب بسیار بسیار سریع، تغییر خلق در طول بازه 24 تا 48 ساعت است.

بیماران مشهور 

ونسان ونگوگ :

ونگوگ شاید معروفترین هنرمند مبتلا به بیماری دو قطبی باشد.ونسان ویلیام ونگوگ در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در گردت-زوندرت هلند به دنیا آمد. وی فرزند دوم یك خانواده ۸ نفره بود. اگر چه او دو بار در طول عمر خود عاشق شد، ولی هیچگاه ازدواج نكرد. ونگوگ در ابتدا توسط دایی خود كه نام وی هم ونسان بود، با هنر آشنا شد. ونسان در سال ۱۸۸۱ تصمیم گرفت تا در رشته هنر تحصیل كند. او با سرعت عجیبی در كار نقاشی پیشرفت كرد و نام خود را به عنوان یكی از بزرگترین اساتید تاریخ هنر ثبت كرد.

در ابتدا، ونگوگ بیشتر به موضوع زندگی روستائیان با استفاده از رنگهای تیره می پرداخت ولی بعدها پس از آنكه به جنوب فرانسه رفت، بیشتر به طبیعت و رنگهای روشن و شاد روی آورد.
در موزه ونگوگ، درباره نحوه مرگ وی چنین نوشته شده است: در ۲۷ جولای ۱۸۹۰ ونسان به یك گندم زار رفت و در آنجا به سینه خود شلیك كرد. او تلو تلو خوران خود را به اتاقش رساند و دو روز در همانجا در حالی‌كه صمیمی ترین برادرش در كنار بسترش بود ،جان سپرد.

بتهوون :لودویگ ون بتهوون یكی از معروفترین آهنگسازان مبتلا به افسردگی شیدایی است كه عدهای نبوغ وی در كارهایش را به بیماری وی نسبت می دهند. بتهوون موسیقیدان آلمانی است كه ۱۷ دسامبر ۱۷۷۰ در آلمان به دنیا آمد ولی بیشتر عمر خود را در وین اتریش سپری كرد.

معروفیت بتهوون، خلق آثار بسیار زیبایی در موسیقی كلاسیك است و اعجاب كار وی ساختن بسیاری از این آهنگها پس از كر شدن وی است.
لودویگ جوان در سال ۱۷۸۷ برای اولین بار به وین رفت و در آنجا با موتسارت آشنا شد و مدت كوتاهی شاگرد او بود. بتهوون دوباره در سال ۱۷۹۲ به وین رفت ولی به جای شاگردی موتسارت اولین درسهایش را از هایدن گرفت چراكه یك سال پیش موتسارت فوت كرده بود. بتهوون در حدود ۲۸ سالگی كم كم شنوایی خود را از دست داد. كری باعث شد تا او تصمیم به خودكشی بگیرد ولی اقدامی نكرد. بتهوون در بین سالهای ۱۸۱۲ تا ۱۸۱۶ پس از چندین بار شكست عشقی دچار افسردگی شد. در این ایام تعداد آثار وی بسیار كم شد. البته او هیچوقت ازدواج نكرد.
در سال1826 حال عمومی بتهوون به شدت وخیم شد و در نهایت در ۲۶ مارس ۱۸۲۷ در گذشت. كالبد شكافی او پس از مرگ نشان داد كه مسمومیت با سرب میتواند یكی از محتمل ترین علل مرگ او باشد.

ناپلئون :ناپلئون بناپارت مشهورترین امپراتور تاریخ است كه به بیماری دوقطبی مبتلا بوده. او در ۱۵ آگوست ۱۷۶۹ در آژاكسیو به دنیا آمد. ناپلئون یكی از ژنرالهای انقلاب فرانسه بود كه بعد از انقلاب از ۱۱ نوامبر ۱۷۹۹ تا ۱۸ مه ۱۸۰۴ بر فرانسه حكمرانی كرد. سپس او از ۱۸ مه ۱۸۰۴ تا ۶ آوریل ۱۸۱۴ با عنوان ناپلئون اول ، امپراتور فرانسه و پادشاه ایتالیا بود. او همپنین مدت كوتاهی از ۲۰ مارس تا ۲۲ ژوئن ۱۸۱۵ امپراتور فرانسه شد. ناپلئون دو بار ازدواج كرد. بار اول در ۹ مارس ۱۷۹۶ با ژوسفین و بار دوم در ۱۱ مار ۱۸۱۰ با شاهزاده اتریش، ماری لوئیس.

درباره نحوه مرگ ناپلئون داستانهای زیادی روایت میشود. فرانچسكو آنتومارچی، پزشك ناپلئون، علت مرگ او را سرطان معده اعلام كرد. اما در بررسی های بعدی در سالهای ۱۹۵۵ این احتمال مطرح شد كه ناپلئون به دست دو نفر از ژنرالهایش در اثر مسمومیت با آرسنیك به قتل رسیده است. این نظریه با پیدا كردن مقادیر زیاد آرسنیك در موهای او در سال ۲۰۰۱ قوت گرفت اما بعدها نظریه دیگری مطرح شد كه بسیار عجیب اما باور كردنی است. میزان آرسنیك موجود در موهای ناپلئون در سالهای قبلی از مرگش بسیار بیشتر از زمان فوتش بوده است. این نكته به این نظریه اشاره دارد كه با توجه به استفاده از آرسنیك به عنوان آنتی بیوتیك ضد سیفلیس در ایام قدیم، احتمالا ناپلئون مبتلا به سیفلیس بوده و به همین دلیل مرده است. اما علت مرگ او هر چه كه بود او در ۵ مه ۱۸۲۱ مرد.

ارنست همینگوی:كی دیگر از نوابغ مبتلا به اختلال دو قطبی، نویسنده و روزنامه نگار مشهور، ارنست همینگوی است. او در ۲۱ جولای ۱۸۹۹ در اوك پارك ایلینویز آمریكا به دنی اآمداو فرزند دوم یك خانواده ۸ نفره بود.

همینگوی چهار بار ازدواج كرد: در سال ۱۹۲۱با هادلی ریچایدسون، در ۱۹۲۷ با پاولین فیفر، در ۱۹۴۰ با مارتا گلهورن و در ۱۹۴۴ با ماری ولش. او كار نویسندگی را در روزنامه های مدرسهشان شروع كرد. اما هیچ وقت به دانشگاه نرفت. اولین كتاب او درسال ۱۹۲۳ در پاریس با عنوان چاپ شد. ارنست همینگوی درسال ۱۹۵۳ جایزه پولیتزر و در سال ۱۹۵۴ جایزه نوبل را دریافت كرد.
علائم افسردگی از ابتدای جوانی در او مشهود بود به طوری كه هادلی او را فردی منزوی و افسرده و ناامید میدانست. در سال ۱۹۲۸ نیز پس از خودكشی پدرش او شدیدا از لحاظ روحی ضربه خورد. علائم افسردگی او تا جایی پیش رفت كه پزشكان در سال ۱۹۶۰ برای او شوك درمانی تجویز كردند.
همینگوی در سال بهار ۱۹۶۱ یك بار تصمیم به خودكشی گرفت و به همین دلیل دوباره تحت شوك درمانی قرار گرفت. ولی او چند ماه بعد، در صبح روز دوم جولای ۱۹۶۱ با شلیك یك گلوله به سر خود، به زندگی خود خاتمه داد.
كی دیگر از نوابغ مبتلا به اختلال دو قطبی، نویسنده و روزنامه نگار مشهور، ارنست همینگوی است. او در ۲۱ جولای ۱۸۹۹ در اوك پارك ایلینویز آمریكا به دنیا آمد   او فرزند دوم یك خانواده ۸ نفره بود.
همینگوی چهار بار ازدواج كرد: در سال ۱۹۲۱با هادلی ریچایدسون، در ۱۹۲۷ با پاولین فیفر، در ۱۹۴۰ با مارتا گلهورن و در ۱۹۴۴ با ماری ولش. او كار نویسندگی را در روزنامه های مدرسهشان شروع كرد. اما هیچ وقت به دانشگاه نرفت. اولین كتاب او درسال ۱۹۲۳ در پاریس با عنوان چاپ شد. ارنست همینگوی درسال ۱۹۵۳ جایزه پولیتزر و در سال ۱۹۵۴ جایزه نوبل را دریافت كرد.
علائم افسردگی از ابتدای جوانی در او مشهود بود به طوری كه هادلی او را فردی منزوی و افسرده و ناامید میدانست. در سال ۱۹۲۸ نیز پس از خودكشی پدرش او شدیدا از لحاظ روحی ضربه خورد. علائم افسردگی او تا جایی پیش رفت كه پزشكان در سال ۱۹۶۰ برای او شوك درمانی تجویز كردند.
همینگوی در سال بهار ۱۹۶۱ یك بار تصمیم به خودكشی گرفت و به همین دلیل دوباره تحت شوك درمانی قرار گرفت. ولی او چند ماه بعد، در صبح روز دوم جولای ۱۹۶۱ با شلیك یك گلوله به سر خود، به زندگی خود خاتمه داد.
چرچیل :وینستون چرچیل، معروفترین سیاستمدار انگلیسی است كه به بیماری دوقطبی مبتلا بوده است. چرچیل به دلیل نخست وزیری انگلستان در دوران جنگ جهانی دوم، فرماندهی نیروی دریایی انگلستان در زمان جنگ جهانی اول، روزنامه نگاری، نویسندگی و نقاشی هایش معروف است.
او در ۳۰ نوامبر ۱۸۷۴ در قصر بلمهین واقع در آكسفورد به دنیا آمد.
چرچیل پس از دبیرستان به دانشكده افسری رفت و در سال ۱۸۹۴ با درجه ستوانی به خدمت ارتش سلطنتی انگلستان درآمد. او در سال ۱۹۰۰ برای بار دوم كاندید نمایندگی اولدهام شد و این بار به پارلمان راه یافت.چرچیل در سال ۱۹۰۵، معاون مستعمرات وزارت امور خارجه انگلستان شد و در سال ۱۹۰۸ رئیس شورای تجارت انگلستان شد. او در سال ۱۹۱۰ وزیر مسكن شد و در سال ۱۹۱۱ به فرماندهی نیروی دریایی منصوب شد. پس از جنگ جهانی اول او ابتدا در سال های ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ وزیر مهمات سازی و سپس در بین سالهای ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۱ تواما وزیر جنگ و هوانوردی انگلستان بود. او در آغاز جنگ جهانی دوم هم فرمانده نیروی دریایی بود. اما در سال ۱۹۴۰ او نخست وزیر شد.
او در سال ۱۹۰۸ ازدواج كرد و ۵ فرزند داشت. چرچیل هر از چند گاهی دچار افسردگی شدیدی می شد و خودش این بیماری را سگ سیاه می نامید.وینستون چرچیل در ۱۵ژانویه ۱۹۶۵ برای بار دوم دچار سكته مغزی شد و ۹ روز بعد در ۲۴ ژانویه جان سپرد.

نیوتن :ایساك نیوتن، یكی از دانشمندان مبتلا به اختلال دو قطبی بوده است. نیوتن در ۴ ژانویه ۱۶۴۳ در دهكده ای از توابع لینكون شایر انگلستان به دنیا آمد. او نوزاد نارسی بود كه كسی انتظار نداشت زنده بماند. پدر نیوتن سه ماه قبل از تولد او مرده بود و مادرش وقتی او دو ساله شد، برای زندگی با شوهر جدیدش او را به مادربزرگش سپرد. نیوتن تحصیلاتش را در همان دهكده محل تولدش شروع كرد و در سن ۱۹ سالگی به دانشگاه كمبریج رفت. او پس از شكست عشقی كه در دوران دانشجویی خورد، هیچگاه عاشق نشد و ازدواج نكرد.

نیوتن علاوه بر افتخارات علمی زیادی كه به نام خود ثبت كرده است، مقامها و مناسب متعددی نیز داشته است. او در سالهای ۱۶۸۹ تا۱۶۹۱ و ۱۷۰۱ عضو پارلمان انگلستان بود. ولی تنها حرفی كه در پارلمان گفت، این بود:!
همچنین نیوتن در سال ۱۶۹۶ رئیس ضرابخانه سلطنتی شد. او در سال ۱۷۰۳ رئیس انجمن سلطنتی علوم انگلستان و مشاور آكادمی علوم فرانسه شد. نیوتن در سال ۱۷۰۵ از طرف ملكه آن لقب شوالیه گرفت.
نیوتن در ۳۱ مارس ۱۷۲۷ در لندن فوت كرد. سالها بعد از مرگ او این نظریه مطرح شد كه نیوتن به نشانگان آسپرژر مبتلا بوده است. آسپرژر نوعی نشانگان همراه با خیال بافی است.

منبع: وب نوشت دکتر ارباسی