ایران عزیز تو همیشه پا بر جا بوده ای، خواهی ماند
چون کوه!
چون کوه!
قامت برافراشته ات،هرگزخمیده نشد-
نخواهدشد،
هر چند که، خفاشان،کفتار ها ،ماران و موران در تو -
لانه گذیدند
هر چند که، خفاشان،کفتار ها ،ماران و موران در تو -
لانه گذیدند
هر از گاهی!
اما قامت استوارت از پس گذر ایام پر از رنج..
چون نگینی می درخشد
و بر روی تک تک قله هایت..
پرچم نگا هبانانت،به همراه باد-دشمنانت را به ،
مبارزه می طلبند!
تو می مانی
اما قامت استوارت از پس گذر ایام پر از رنج..
چون نگینی می درخشد
و بر روی تک تک قله هایت..
پرچم نگا هبانانت،به همراه باد-دشمنانت را به ،
مبارزه می طلبند!
تو می مانی
.چون همیشه
و کفتاران طعمه ی کرکس ها،خواهند شد
.تو می مانی...
واز خون نگا هبانانت-
.تو می مانی...
واز خون نگا هبانانت-
بر تنه ی سخت صخره ها..
جنگل های سبز انبوه سر به آسمان می کشند
جنگل های سبز انبوه سر به آسمان می کشند
۲ نظر:
به قول مولانا
از همه محرومتر خفاش بود//كو عدوي آفتاب فاش بود
رای مردم همان آفتاب فاش است که این حیوانات چشم دیدنش را ندارند.
تو می مانی چون همیشه
درسته! ما به اندازه ی تاریخیم و تا همیشه ی تاریخ میمونیم.
قطعه ی قشنگیه.
ارسال یک نظر