نوروز هفت‌ماهۀ امسال
در خون صبحگاه تولد یافت
نامش «بهار سرخ» نهادند
آری گلی بزرگتر از گنبد
قدش ز گردباد رساتر
هر برگ او به‌وسعت محراب
هر غنچه‌اش به هیبت گلدسته
هر بلبلش به لحن مؤذن
با هر نسیم تازه دعا گو
هرروز رو به‌جانب این گل
خورشید بی‌خدا به نماز ایستاده‌است
نادر نادر پور
سروده شده : تهران ـ پنجشنبه 11 مرداد 1358
۲ نظر:
چه ماه تابانی هستی چیستا که خوب همه چی و بجا یادت هست و یاد آوری میکنی
خدایش بیامرزد
از نادر نادرپور شعر گذاشتن این روزها زیباست..
ارسال یک نظر